Σημείωμα Ιδρυτή
Όταν πριν σαράντα πέντε χρόνια άνοιξε τις πόρτες του το σχολείο μας, ένα όνειρο πολλών χρόνων άρχιζε να πραγματοποιείται. Ένα όνειρο που ακόμα και σήμερα δεν έχει ολοκληρωθεί. Πίστευα και πιστεύω ότι δεν είναι απλώς δυνατό αλλά και απαραίτητο για την πόλη μας ένα ολοκληρωμένο σχολείο. Κι αυτό όχι μονάχα για να βρίσκουν καταφύγιο όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για τη σωστή εκπαίδευση και την αγωγή των παιδιών τους, αλλά και για να υπάρχει ένα «σχολείο αναφοράς», ένα σχολείο που να ανοίγει δρόμους καινούργιους, ένα σχολείο που θα παραδειγματίζει και τα υπόλοιπα (ιδιωτικά και δημόσια).
Αφού λειτούργησε για περισσότερα από 20 χρόνια, το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό, και έδωσε «δείγμα γραφής», τον Σεπτέμβριο του 1996 λειτούργησε η πρώτη τάξη του Γυμνασίου μας.
Δεν ήταν στους στόχους μου η δημιουργία ενός σχολείου, που θα είχε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Δεν ήθελα στο σχολείο μας να δώσουμε βαρύτητα στα Μαθηματικά, την Πληροφορική, τη Γλώσσα ή τον Αθλητισμό. Αντίθετα, στόχος ήταν και είναι η δημιουργία ενός κλίματος στο σχολείο, που να ανοίγει τους ορίζοντες των παιδιών, προς όλες τις κατευθύνσεις, που θα ανακαλύπτει και θα καλλιεργεί τις όποιες δυνατότητες έχει το παιδί.
Έχετε σκεφτεί πώς και γιατί παιδιά με κακή επίδοση στο σχολείο ξεκοκαλίζουν έντυπα αθλητικού περιεχομένου και ξέρουν με κάθε λεπτομέρεια όχι μόνο τη σύνθεση όλων των ομάδων ποδοσφαίρου και μπάσκετ, αλλά και την πορεία των παικτών στον αθλητικό κόσμο; Γιατί παιδιά με δυσκολίες στα μαθηματικά και στην οργάνωση της σχολικής εργασίας έχουν εξαιρετικές επιδόσεις ως επιχειρηματίες; Γιατί κακοί μαθητές λατρεύουν την λογοτεχνία –με τον όρο να είναι εξωσχολική- και μεγαλώνοντας επιδίδονται σε συνθέσεις κειμένων χωρίς ψεγάδι;
Όχι μόνο δεν πιστεύω πως ο μαθητής είναι «ξύλο απελέκητο», που πρέπει να …«πελεκηθεί» για να γίνει ότι ο γονιός ή το σχολείο επιθυμεί, αλλά αντίθετα πίστη μου είναι πως κάθε μαθητής είναι μια ξεχωριστή οντότητα, μια μοναδική προσωπικότητα, με τις ιδιαιτερότητές της, τις κλίσεις της, τα ενδιαφέροντά της.
Σκοπός λοιπόν και υποχρέωση του σχολείου είναι ακριβώς η ανακάλυψη και η καλλιέργεια αυτών των ικανοτήτων, ώστε κάθε μαθητής να ασχοληθεί με τον τομέα που τον συγκινεί και όπου θα διαπρέψει. Βέβαια οι βασικές αρχές της αγωγής, η «παιδεία», συγκεντρώνουν το μέγιστο ενδιαφέρον μας. Πιστεύουμε πως βασική προϋπόθεση έργου, είναι η πειθαρχία και η οργάνωση της δουλειάς. Όταν λέμε πως θέλουμε τα παιδιά μας «πειθαρχημένα», δεν εννοούμε καθόλου παιδιά που υφίστανται σε καθημερινή βάση, την καταπίεση, το φόβο της τιμωρίας. Θέλουμε παιδιά που πιστεύουν στην ανάγκη της αυτοπειθαρχίας, που συνειδητοποιούν πως μέσα σ’ ένα περιβάλλον χωρίς κανόνες, δεν ευδοκιμεί καμία αρετή. Αντίθετα άνθρωποι ελεύθεροι πραγματικά, είναι μόνο εκείνοι που ξέρουν να πειθαρχούν, όχι από φόβο αλλά από εσωτερική ανάγκη, από συναίσθηση της ευθύνης τους.
Οι επιτυχίες του σχολείου είναι πλέον γνωστές, σε όλους τους τομείς, στα Μαθηματικά, την Πληροφορική, τη Μουσική, το Θεατρικό Παιχνίδι κ.λ.π.. Ωστόσο, καθοριστική είναι η επίδραση του περιβάλλοντος στην διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών. Πιστεύουμε, όπως ισχυρίζονται οι παιδαγωγοί, ότι για κάθε μαθητή είναι απαραίτητος αύλειος χώρος τουλάχιστον 25 τ.μ.. Παιδιά που δεν έχουν ελεύθερο χώρο για παιχνίδι, γίνονται επιθετικά, εριστικά και έτσι οι κίνδυνοι ατυχήματος στα διαλείμματα πολλαπλασιάζονται. Πιστεύουμε πως το περιβάλλον ασκεί τρομακτική επίδραση στο παιδί, γι’ αυτό και διαλέξαμε ένα χώρο δεκατριών στρεμμάτων, έξω από την πόλη, μακριά από τους θορύβους και τα καυσαέρια, μέσα στη φύση, για να κτίσουμε το σχολείο μας. Πιστεύουμε πως η Αριστοτέλεια ρήση «ο άνθρωπος φύσει ορέγεται του οιδέναι», έχει διαχρονική ισχύ, γι’ αυτό και φροντίζουμε να δημιουργήσουμε περιβάλλον μαθησιακό τέτοιο, που όχι μόνο δεν στομώνει το παιδί με την υπερβολική καταπιεστική εργασία στο σπίτι, αλλά του ανοίγει περισσότερο την όρεξη για μάθηση.
Με τις πλούσιες εξωσχολικές δραστηριότητες, εξασφαλίζεται το ενδιαφέρον των παιδιών μας για έρευνα. Με τις συχνές επισκέψεις μας στους εργασιακούς χώρους, δίνεται η ευκαιρία στα παιδιά μας να δουν από κοντά και να γνωρίσουν πράγματα που όσο και να προσπαθήσεις δεν εξηγούνται μέσα στην αίθουσα. Πιστεύουμε πως ο άνθρωπος δεν έχει μόνο «νου», έχει και «φαντασία», γι’ αυτό και οι προσπάθειές μας δεν σταματούν στην καλλιέργεια του νου, αλλά αφήνουμε και τη φαντασία να δράσει και να δημιουργήσει.
Παναγιώτης Καραβάνας